سید محمدعلی موسوی جمالزاده نویسنده و مترجم معاصر ایرانی است که وی را پدرداستان کوتاه زبان فارسی و آغازگر سبک واقعگرایی در ادبیات فارسی میدانند. او نخستین مجموعهٔ داستانهای کوتاه ایرانی را با عنوان یکی بود و یکی نبود در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در برلین منتشر ساخت.
جمالزاده در سال ۱۹۶۵ نامزد جایزه نوبل ادبیات شد. وی تا به امروز در کنار زین العابدین رهنما، حسین قدس نخعی و ابوالقاسم اعتصامزاده به عنوان تنها فارسی زبان نامزد جایزه نوبل ادبیات شناخته می شوند.
داستانهای وی انتقادی (از وضع زمانه)، ساده، طنزآمیز و آکنده از ضربالمثلها و اصطلاحات عامیانه است. جمالزاده نقش برجسته ای در معرفی ادبیات فارسی در جهان دارد گیتا گرکانی نویسنده و مترجم در مورد جمالزاده می گوید:
در ادبیات هر کشوری آدم هایی هستند که نمیتوانی بگویی ادبیات آن کشور را میشناسم ولی آن فرد را نمیشناسم. نمیتوانی بگویی نویسنده هستم و آن را نمیشناسم. جمالزاده در ایران چنین شخصیتی است. اگر کسی به این مسئله فکر میکند که در حد نوشتن و خواندن آبرومندانه فارسی یادبگیرد باید جمالزاده بخواند. جمالزاده از آن دسته افرادی است که در دوره های مختلف علاقه به وی تکرار میشود ولی از وی کمتر حرف زده میشود اما در میان جوانان هم که نگاه کنید افرادی که به شکل درست در حیطه ادبیات وارد شده اند حتما آثار جمالزاده را مطالعه کرده اند.
چیزهایی در کارهای جمالزاده هست که تا ابد ایرانی است. مورد عجیب درباره جمالزاده این است که تمام عمرش به جز سالهای کودکی خارج از ایران بوده است اما از هر ایرانی، ایرانی تر مانده است. این یکی از نکات بسیار مهم جمالزاده است که نشان میدهد میتوانی از کشور خود بروی و در حوزه ادبیات خیلی خوب کار کنی و از همه مهم تر نوع کار ایرانی بماند.