ندا عابد، یادداشت شماره ۱۵۹: دکتر اصغر دادبه استاد من بودند، در سالهاي دوران کارشناسي. آن سالها دانشکده ادبيات دانشگاه علامه طباطبايي جمعي از استادان درجه يک را دور همه جمع کرده بود که هر يک در زمينهي تخصصي خود يگانه بودند. دکتر سيروس شميسا، زنده ياد دکتر محمود عباديان، دکتر حميديان، دکتر واعظ، دکتر کورش صفوي، دکتر کزازي و …
البته دکتر اصغر دادبه و دانشجويان آن دوره سعادت درک حضور اين بزرگان را يکجا داشتند. و حالا بعد از سالها شاگردي اين بزرگان اين افتخار را پيدا کردم تحت عنوان جشننامه دکتر دادبه در آزما بار ديگر برخي از آن عزيزان را در صفحات مجله کنار هم قرار دهم و البته که جاي بسياي از آن عزيزان نيز خالي است در اين صفحات شاگردان استاد خاطرهها گفتهاند و از دانش و منش دکتر دادبه ياد کردهاند. هرچند که هرچه گفته شود همچنان کم است – دکتر دادبه نمونه استاداني است که درس زندگي و ادبيات را کنار هم به دانشجويان آموختند. اما بيش از همه دلبستگي استاد به ايران و زبان فارسي است. چنان که همواره و در هر مجلسي و فرصتي با تمام وجود عشق خود را به اين هر دو ابراز ميکنند و اين شايد شاخصترين جنبهي وجود ايشان باشد در کنار دانش عميق در حوزه فلسفه، شناخت حافظ، نظامي و عرفان ايراني، و شناخت وسيع از جهان بيني و شعر سعدي و فردوسي. شايد من به عنوان شاگرد دکتر دادبه امروز و در اين سالهايي که کشورم شرايطي متفاوت را ميگذراند و از سويي انواع هجمهها بر زبان و ادب فارسي وارد ميآيد و از سويي ديگر نسلي موبايل به دست عاجز از نوشتن يک سطر فارسي درست در حال پرورش! هستند و هزار اتفاق در کار است تا زبان فارسي و فرهنگ ايراني محو شود يا زينتالمجالسي باشد براي فخرفروشي و … دوست دارم عشق به وطن و زبان فارسي را ويژگي شاخص ايشان بدانم. اين را ميدانم و ميدانيم که در اين مُلک ارزش و قدر علما و ادبا و هنرمندان هيچگاه به درستي شناخته نميشود. آنچه هم در قالب ويژهنامههايي از اين دست براي شخصيتهاي فرهنگي و هنري منتشر ميشود، اداي دين و گام کوچکي است براي حفظ ميراثي که به ما رسيده و از آن غافليم. واقعيت اين است که علي رغم همهي اتفاقاتي که در پيرامون ما جاريست از فضاي مجازي و انواع و اقسام وسايل پيشرفته و کتاب صوتي و فيلم کوتاه و … که هر يک ارزش خود را دارند. نوشته شدن واژهها بر روي کاغذ نقش و ماندگاري ديگر د ارند.
به اميد مانايي و عمر طولاني اين چهرههاي باارزش که هر کدام ميراث گرانبهايي هستند، براي نسل من و نسلهاي بعد اين سرزمين.