نادر ابراهیمی روز چهاردهم فروردینماه سال ۱۳۱۵ در تهران بهدنیا آمد. پس از طی تحصیلات مقدماتی از دبیرستان دارالفنون، دیپلم ادبی گرفت و وارد دانشکدهی حقوق شد، اما تحصیلاتش را در این دانشکده نیمهتمام گذاشت و در رشتهی زبان و ادبیات انگلیسی لیسانس گرفت.
ابراهیمی در سال ۱۳۴۲ نخستین کتاب خود را با عنوان «خانهای برای شب» به چاپ رساند. از او علاوه بر مقالههای تحقیقی و نقد، بیش از ۱۰۰ کتاب در قالب رمان، داستان بلند و کوتاه، کتاب کودک و نوجوان، نمایشنامه، فیلمنامه و پژوهش در زمینههای گوناگون منتشر شده است.
او فعالیت حرفهیی خود را در زمینهی ادبیات کودکان نیز با تأسیس مؤسسهی همگام با کودکان و نوجوانان با همکاری همسرش در آن مؤسسه متمرکز کرد. مؤسسهی همگام بهمنظور مطالعه در زمینهی مسائل مربوط به کودکان و نوجوانان برپا شد و فعالیتش را در حیطهی نوشتن، چاپ و پخش کتاب، نقاشی، عکاسی، و پژوهش دنبال کرد.
نادر ابراهیمی جایزهی نخست براتیسلاوا، جایزهی نخست تعلیم و تربیت یونسکو، جایزهی کتاب برگزیدهی سال ایران و چندین جایزهی دیگر را دریافت کرده است. همچنین عنوان «نویسنده برگزیدهی ادبیات داستانی ۲۰ سال بعد از انقلاب» را بهخاطر داستان بلند و هفتجلدی «آتش بدون دود» بهدست آورده است.
او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه، چندین فیلم مستند و سینمایی و همچنین دو مجموعهی تلویزیونی را نوشته و کارگردانی کرده و آهنگها و ترانههایی برای آنها ساخته است.
کمک کارگری تعمیرگاه سیار در ترکمن صحرا، کارگری چاپخانه، حسابداری و تحویلداری بانک، صفحهبندی روزنامه و مجله و کارهای چاپی دیگر، مترجمی و ویراستاری، ایرانشناسی عملی و چاپ مقالههای ایرانشناختی، فیلمسازی مستند و سینمایی، مصور کردن کتابهای کودکان، مدیریت یک کتابفروشی، نقاشی روی روسری و لباس و تدریس در دانشگاهها نیز از دیگر شغلهایی است که نادر ابراهیمی علاوه بر نویسندگی، تجربه کرده و شرح آنها را در دو کتاب «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» تشریح کرده است.
«یک عاشقانهی آرام»، «بار دیگر شهری که دوست میداشتم»، «چهل نامهی کوتاه به همسرم»، «مردی در تبعید ابدی»، «بر جادههای آبی سرخ»، «تضادهای درونی»، «آتش بدون دود»، و «آرش در قلمرو تردید» از دیگر آثار منتشرشدهی نادر ابراهیمی هستند.
از این نویسنده نسخهی گویای کتاب «یک عاشقانهی آرام» با صدای پیام دهکردی و آهنگسازی کریستف رضاعی از سوی انتشارات نوین کتاب گویا منتشر شده است.
نادر ابراهیمی در روز ۱۶ خردادماه سال ۱۳۸۷ پس از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری درگذشت و پیکرش در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شده است.
به گزارش ایسنا، ابتدای فروردینماه سال ۸۹ خانواده، جمعی از دوستان و علاقهمندان «نادر ابراهیمی» درصدد تاسیس بنیادی با نام او برآمدند. اهداف این مرکز، ایجاد گنجینه آثار و فعالیت هنرمندان، ادیبان، محققان و دانشجویان، ایجاد کتابخانه از کتابهای نسبتا زیاد ابراهیمی، حفظ آثار چاپنشده، فیلمنامهها، دستنوشتهها، تحقیقات و سخنرانیهای نادر ابراهیمی، راهاندازی موزهای از یادگارهای شخصی او از روزهای نویسندگی، فیلمسازی، کوهنوردی، ایرانگردی، نقاشی، خطاطی و … عنوان شد.
اما پس از چند سال پیگیری برای تاسیس موسسهای به نام نادر ابراهیمی، خانواده این نویسنده فقید هنوز به نتیجهای نرسیدهاند و به گفته همسرش، مسئولان مربوطه هنوز یک اتاق برای نگهداری آثار بهجامانده از او اختصاص ندادهاند.
همسر نادر ابراهیمی چندی پیش گفت: در حال حاضر پوشهای در دست دارم که پر از نامههای شهردار و دیگر مدیران فرهنگی هنری شهری و دولتی است که مدام دست به دست چرخیده و امضا شده ولی هیچ اتفاقی برای اینکه این موزه تاسیس شود، نیفتاده است. متاسفانه برای چنین شخصیتی که این همه مخاطب دارد و مرتب راجع به او و آثارش صحبت میشود، معلوم نیست به چه دلیل دستاندرکاران نمیتوانند یک اتاق تهیه کنند.