به اعتقاد «گیل جونز» استاد ادبیات و نویسندگی دانشگاه سیدنی، فرهنگ و ادبیات در هر جامعهای که مردمانش بخواهند در تمام زمینهها حتی در اقتصاد پیشرفت کنند یک ضرورت اساسی محسوب میشود.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
به نقل از کانورسیشن، به اعتقاد «گیل جونز» استاد ادبیات و نویسندگی
دانشگاه سیدنی، فرهنگ و ادبیات در هر جامعهای که مردمانش بخواهند در تمام
زمینهها حتی در اقتصاد پیشرفت کنند یک ضرورت اساسی محسوب میشود و سنگ
بنایی نادیده برای بنیان هر جامعهای است.
جونز در کنار شغل تدریس در دانشگاه سیدنی چندین رمان و داستان کوتاه نیز
نوشته است و حالا در یادداشتی خطاب به مقامات دولتی کشور استرالیا از کمبود
منابع حمایتی از فرهنگ و ادبیات این کشور صحبت میکند که بیشترین عامل آن
شیوع ویروس کرونا بوده است. به نوشته این استاد دانشگاه بعد از شیوع کرونا
دولت سیاستهای خود را در حمایت از نویسندگان و به طور کلی ادبیات این کشور
کاهش داده است ولی جونز اعتقاد دارد که حمایت از ادبیات و فرهنگ هر کشور
نه تنها مانع پیشرفت اقتصادی نمیشود بلکه برای آن لازم و ضروری است.
وی در یادداشت خود که نسخهای از آن برای اعضای پارلمان این کشور نیز ارسال
شده است، آورده است: بسیار نگران سرمایهگذاری اندک دولت در ادبیات در
مقایسه با دیگر هنرها هستم. آنها فکر میکنند ادبیات و نویسندگی هیچ ربطی
به پیشرفت و سرنوشت کشور ندارد ولی باید بگویم که همین هنر خلاق در یک دوره
یک ساله ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷ میلادی رقمی بیش از ۶۳میلیارد دلار برای کشور عایدی
داشته است. تا قبل از کرونا ۶۴۵هزار نفر از مردم استرالیا به واسطه نوشتن
در مشاغل مختلف فعالیت داشتند ولی حالا دولت فکر میکند با کاهش بودجه
مراکز و موسسات ادبی به اقتصاد کمک میکند. آنها اشتباه میکنند چون ادبیات
سنگ بنای نامرئی است که اقتصاد بر روی آن استوار شده است.
جونز در یادداشت خود به رابطه اقتصاد و ادبیات اشاره میکند و مینویسد:
همین صنعت فیلم، تلویزیون، تئاتر و اپرا همگی به نوشتن وابسته هستند و این
تنها بخشی از کوه یخی است که دیده میشود ولی بیشتر آن زیر آب مخفی است.
کتابها در بسیاری از صنایع نقش مستقیم و غیرمستقیم دارند و وقتی هزینهها و
بودجه لازم برای حمایت از نویسندگان کاهش مییابد این صنایع نیز در
بلندمدت ضعیف میشوند. شما فکر میکنید صنعت جهانگردی چه رابطهای با
نویسندگان دارد و من باید بگویم که صنایعی مثل این نیاز به تبادل فرهنگها
دارد و تنها در صورتی استرالیا برای جهانگردان خارجی جذاب میشود که
بتوانند زمینههای جذابیت را قبل از سفر به این کشور در ادبیات آن جستجو
کنند.
در حال حاضر متوسط درآمد نویسندگان در استرالیا به طور متوسط کمتر از
۱۳هزار دلار در سال است و حالا با وجود کرونا در استرالیا دیگر نمیتوان
با نوشتن امرار معاش کرد و آمارها نشان میدهد که قبل از کرونا هم
نویسندگان با مشاغل حاشیهای سعی در گذران زندگی داشتند. در شش سال گذشته
بودجه شورای ملی استرالیا برای ادبیات ۴۴درصد کاهش پیدا کرده و این وضعیت
در دوران شیوع کرونا نیز تشدید شده است.
جونز از مقامات استرالیا خواسته است برای نجات کشور از نویسندگان حمایت
کنند. وی اعتقاد دارد سلامت جسمی شاید به چیزهای دیگر نیاز دارد ولی سلامت
روان به ادبیات نیاز دارد و به طور حتم بین این دو رابطه عمیقی وجود دارد.