در نقشهای که یک پایگاه انگلیسی زبان به تفکیک کشور و قاره از آثار ادبی که بیشترین تعداد ترجمه را دارند منتشر کرده است، کتاب «بوف کور» نوشته «صادق هدایت» در کنار نام ایران قرار گرفت.
به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، اگر آثار ادبی ترجمه نشوند، تنها بخش کوچک از ادبیاتی را که جهان برای عرضه دارد در اختیارمان قرار خواهد گرفت. نویسندگان در سراسر جهان آثار فوقالعادهای را به زبانهای مختلف مینویسند که تنها درصد کوچکی از آنها به دیگر زبانها ترجمه میشوند و به دست مخاطب در دیگر نقاط این کره خاکی میرسند.
پایگاه آموزشی پیریپلی (Preply) به تازگی دادههای مربوط به کتابهایی که بیشترین تعداد ترجمه را دارند جمعآوری و آن را در چند نقشه به تفکیک کشور و قاره منتشر کرده است. براساس این دادهها، کتاب شازده کوچولو نوشته آنتوان دو سنت اگزوپری تاکنون به بیش از ۳۸۰ زبان ترجمه شده است و بیشترین تعداد ترجمه را بین کتابهای جهان دارد. کتاب ماجراهای پینوکیو اثر کارلو کلودی با بیش از ۳۰۰ ترجمه مختلف پس از شازده کوچولو در جایگاه دوم این فهرست قرار گرفت.
در نقشهای که این وبسایت از منطقه آسیا منتشر کرده، کتاب بوف کور به عنوان اثری از ایران زمین که بیشترین ترجمه به زبانهای دیگر را دارد، معرفی شده است. این کتاب که تاکنون به ۳۲ زبان زنده از جمله انگلیسی، آلمانی و فرانسه ترجمه شده است، در سال ۱۳۱۵ به قلم صادق هدایت یکی از بزرگترین و خلاقترین نویسندگان معاصر ایران منتشر شد.
بوف کور رمانی کوتاه از تکگوییهای راوی دچار توهم است. این کتاب که یکی از نخستین رمانهای مدرن ایران به شمار میرود، در سبک سوررئال نوشته شده و از نظر آندره برتون شاعر، نویسنده، پیشگام و نظریهپرداز سوررئالیست فرانسوی، جزء بیست کتاب شاهکار سده بیستم میلادی به شمار میرود.
براساس نقشههای منتشر شده در سایت پریپلی، راه به سوی خوشبختی نوشته ران هابارد در آمریکای شمالی، کیمیاگر اثر پائولو کوئیلو در برزیل، صدسال تنهایی از گابریل گارسیا مارکز در کلمبیا، جزیره گنج نوشته رابرت لویی استیونسُن در اسکاتلند، آلیس در سرزمین عجایب نوشته لوئیس کارول در انگلیس، ماجراهای تن تن نوشته ژُرژ پروسپه رِمی با نام مستعار هرژه در کشور بلژیک، عطر: قصه یک آدمکش از پاتریک زوسکیند در آلمان، هایدی به قلم یوهانا اشپیری در سوئیس، قصههای پریان هانس کریستین اندرسن در دانمارک، پیپی جوراببلند آسترید لیندگرن در سوئد، بامبی اثر فلیکس سالتن در اتریش، آناکارنینا به قلم لئو تولستوی در روسیه، نام من سرخ نوشته اورهان پاموک در ترکیه، هابیت نوشته جی. آر.آر. تالکین در آفریقای جنوبی و بیمار انگلیسی نوشته مایکل اونداتیه در سریلانکا بیشترین میزان ترجمه را دارند.