وقتي «نامههاي خاموشان» (نامههاي ناموران فرهنگي به ايرج افشار) را به دست گرفتم تا بخوانم، تصور نميکردم نامهها اينقدر خواندني باشد، هر چند هر جا نام و ردي از زندهياد ايرج افشار باشد، حتما مطالب خواندني در ميان است که اگر قدري اهل کتاب باشيد، دلتان نميآيد بيتفاوت از کنار اسامي چون مهدي آذريزدي، احمد آرام، مهدي اخوانثالث، عباس اقبال آشتياني، صمد بهرنگي، سيدجلالالدين آشتياني و سيد ابوالقاسم انجوي شيرازي و … بگذريد، تازه اين تنها نام چند تن از افراد نامور حوزه فرهنگ است که با افشار مکاتبه کردند، وقتي به فهرست نامهنگاران دقيق ميشويد، با خود فکر ميکنيد علي اميني، مهدي بازرگان، محمد مصدق با سردبير مجلهي آينده چه سر و سري داشتند که دست به قلم بردند! اما خيلي نياز به فکر نيست حتي اين اهالي سياست هم با ايرج افشار از کتاب سخن گفتهاند. باري به خود نامهها که ميرسيد محال است که به اين عبارت بر نخوريد «ايرج! چرا جواب کاغذ قبلي را ندادي؟! يا بسيار عذرخواهم که به موقع نتوانستم جواب کاغذ قبلي را برايتان بفرستم.»