بازديد : 
دسته: 
به دوستان بلند همت مجله ی وزین آزما برای راه اندازی کارزار ترویج کتاب و کتابخوانی و پی نهادن کتابخانه در سراسر ایران، شادباش و صد آفرین می گویم؛ و به یاد مهربانوی فرهنگ ایران زنده یاد توران میرهادی، پرچمدار ترویج کتابخوانی و زنده یاد پوران سلطانی، مادر کتابداری ایران، در این زمانه ی چیرگی خشم و خشونت و خونریزی و تفنگ بر فکر و فرهنگ، یادداشت زیر را تقدیم می کنم:
به یاد قربانیان ترور و به کودکان کار و خیابان
چگونه تفنگ جای فرهنگ را می گیرد؟
سال هاست که با بهره گیری از آموزه های بانوی فرهنگساز توران میرهادی عمرم را وقف ادبیات کودک و ترویج و تبلیغ کتابخوانی کرده ام؛استادی که به شاگردیش می بالم و به ما چگونگی کار با کودکان و نوجوانان را بر مدار کتاب و کتابخوانی آموخت ؛استادی که روش و منش مرا اصلاح کرد و شکیبایی و پایداری و ایستادگی در برابر کوه مشکلات و کار آهسته و پیوسته را به ما آموخت.کسی که رهنمودش به ما این بود “از غم های بزرگ،کار بزرگ بسازید.”
کسی که تیرباران همسر قهرمانش،سرگرد جعفر وکیلی-کاش نامه های زندان این مرد بزرگ بازنشر می شد،تا مشخص می شد چرا جنبش ها و خیزش های فداکارانه ی مردم ایران همواره ناکام می ماند.جعفر وکیلی در چند نامه ی واپسین روزهای زندگی کوتاهش به روشنی نشان می دهد،که این نه فقط استبداد و نبود دموکراسی در قلمرو کلان که بینش و روش های غیردموکراتیک در قلمرو تشکیلاتی نیروهای اپوزیسون و منش جاه طلبانه و باندبازی و دسته بندی و دسبسه چینی، آفت بزرگ این جنبش هاست-،جوانمرگی برادرش فرهاد،غرق شدن فرزندش در سیل ،آن هم پیش چشمانش،سرطان و مرگ همسر دومش محسن خمارلو در میانسالی و… همه را تاب آورد و زانو خم نکرد و چون کوه استوار ایستاد.
او که از نیروهای سیاسی موجود سرخورده و ناامید شده بود در پی راهی بود که دانش امروزین را با فرهنگ دموکراتیک و بینش و روش آموزش خلاق مشارکتی و غیر رقابتی به نسل جدید منتقل کند.
از این رو مدرسه ی فرهاد را پی نهاد و الگوبی کارآمد را پیش چشم دیگران قرار داد.به این هم بسنده نکرد و در سال ۱۳۴۱ با جمعی از پیشروان آموزش و پرورش نوین،شورای کتاب کودک را بنا نهاد،که بیش از پنجاه سال فعالیت درخشان و راهگشا را در کارنامه ی خود دارد.
باری از دید میرهادی آموزش و پرورش قلب و مغز هر نظام اجتماعی است.در اولین مجمع عمومی شورای کتاب کودک که در حضور استادان بزرگم میرهادی،نوش آفرین انصاری،زنده یاد بحیی مافی و…پیشکسوتان و همکاران شورایی ،که همزمان شده بود با پیدایش داعش، با الهام از آموخته هایم از این بزرگان،در سخن آغازین گفتم ” راه ریشه ای درازمدت مبارزه با تروریسم،تفنگ نیست،فرهنگ است؛یعنی تبلیغ و تروبج فرهنگ دموکراتیک به صورت بنیادین و از کودکی،باید به کودکان کتاب بدهیم و تا بیاموزند راه سخن گفتن و حل مشکلات، زبان تفنگ نیست، فرهنگ گفت و شنود است…”.
راهی که توران میرهادی و یاران و رهروانش پرچم آن را برافراشته اند و آن را هرگز بر زمین نخواهند گذاشت.داعش و تروریسم محصول فقر اقتصادی و فرهنگی و آموزش و پرورش ناکارآمد و نابسنده و فقدان دموکراسی در جوامع عقب مانده و سیاست های منفعت جویانه ی انحصارات نفتی و تسلیحاتی است که بجای تامین و تدارک امکانات آموزشی و احداث کتابخانه، اسلحه به خاورمیانه می فرستند و پادگان بنا می کنند؛منافع رژیم های ارتجاعی و استبدادی منطقه هم در همین است.
راهی که هیتلر و آموزش و پرورش نازیستی و فاشیستی پرچمدار آن بود… ببنش و روشی که ملت برتر،مذهب برتر،فرد برتر را تبلیغ و ترویج می کند.سیاستی که به نام رقابت تنها در پی سود بیشتر و مصالح عالیه ی این یا آن نظام و دسته بندی انسان ها، زمینه را برای طرد و حذف و خشونت و جنگ فراهم می سازد.
به راستی ملاله دختر نوجوان پاکستانی برنده ی جایزه ی نوبل صلح چه بجا گفت: چگونه می توانید کرور کرور اسحله به خاورميانه بفرستید اما امکانات آموزشی و کتاب نه؟!
خوشحالم که یاران قدیمی و صمیمی و فرهنگ ورز مجله ی آزما، در کنار کار دشوار و سنگین انتشار این مجله ی وزین کارزار کتاب و کتابخوانی را نیز راه انداخته اند. من هم در کنار شما هستم!
قطره دریاست اگر با دریاست.
نوشته: 
ژوئن 13th, 2017 
