مارسل پروست با نام کامل «والنتین لوییس ژرژ اوژن مارسل پروست» روز دهم جولای ۱۸۷۱ در حومهی پاریس متولد شد.
رمان «در جستوجوی زمان از دسترفته» معروفترین اثر مارسل پروست است که بین سالهای ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۷ در هفت قسمت به چاپ رسید و جزو برترین آثار داستانی قرن بیستم محسوب میشود. بیشتر قسمتهای این کتاب مربوط به سقوط اشرافسالاری و ظهور طبقه متوسط در فرانسه در جریان جمهوری سوم است.
پروست در سن ۹ سالگی به تنگی نفس دچار شد؛ اما با این وجود بعدها به عضویت ارتش فرانسه درآمد. در سال ۱۹۸۲ فعالیتهای ادبی او وارد مرحله جدی شد و همکاریاش را با نشریه «Banqunet Le» آغاز کرد. او ۱۵ مقالهاش را که بعدها در کتاب «خوشیها و روزها» منتشر شد، برای اولینبار در این نشریه به چاپ رساند.
در سال ۱۸۹۶ در ۲۵ سالگی اولین اثر خود را به نام «لذتها و روزها» منتشر کرد. اولین شاهکار پروست، «از جانب خانهی سوان» بود که اولین قسمت از اثر هفتگانه «در جستوجوی زمان از دسترفته» را تشکیل میداد و در دسامبر ۱۹۱۳ منتشر شد.
این نویسنده فرانسوی در عرصه نویسندگی از افرادی چون «گوستاو فلوبر»، «فئودور داستایوفسکی»، «جورج الیوت» و «لئو تولستوی» الهام میگرفت و «گراهام گرین» او را بزرگترین نویسنده قرن بیستم نامید.
اکثر آثار پروست بعد از مرگش به چاپ رسیدند؛ رمان «اسیر» در سال ۱۹۲۳، رمان «زندانی» در سال ۱۹۲۵، «زمان بازیافته» در سال ۱۹۲۷، «ژان سنتوی» در سال ۱۹۵۲ و اثر ناتمام «علیه سنت بوو» در سال ۱۹۵۳ منتشر شدند. این نویسنده در سال ۱۹۱۸ جایزهی ادبی معتبر «گنکور» فرانسه را کسب کرد.
پروست روز هجدهم نوامبر ۱۹۲۲ در سن ۵۱ سالگی در پاریس درگذشت. «نجیب محفوظ»، «ولادیمیر ناباکوف»، «اورهان پاموک»، «ویرجینیا وولف» و «گراهام گرین» از جمله نویسندگان مطرحی هستند که در آثار خود از مارسل پروست تاثیر پذیرفتهاند.