وب سایت مجله آزما |AzmaOnline.Com

منتقدان ايراني، داوران خوبي براي آثار سينمايي خودي نبوده‌اند و نه فقط هر فيلم عامه‌پسندي را تحقير و تقبيح کرده‌اند، بلکه غالباً هر رويکرد تازه‌اي که غريبه مي‌نموده، به چوب نفي به پستو رانده و هر بذر تغييري را در جوانه ‌خشکانده‌اند. اين است که مراجعه به سابقه ي نقد در سينماي ايران نااميدکننده است. خاصه در سينماي قبل انقلاب. از سوي ديگر، کم‌طاقتي مولفين سينما در برابر يکديگر و عدم حمايت از آثار متفاوتِ همکاران خود و ناديده‌گرفتن پيشکسوتان و آغازکنندگان راه فيلمسازي در ايران، تک‌افتادگي هر يک از آنها يا آثارشان در يک جزيره ي متروک با معدود طرفداراني بي‌صدا را رقم زده است. «شطرنج باد» اثر محمد رضا اصلاني در سال ۱۳۵۵ هم با همه ي موتيف ها و عناصر تصويري و صوتي ايراني كه در خود دارد از اين قاعده مستثني نبوده وآنچنان كه بايد ديده و شناخته نشده است.

ادامه مطلب

یادداشت، ندا عابد، مدیرمسول: هر سال دي ماه که مي رسد شوري، شوقي، حسي که هنوز هم پس از ۲۲ سال نمي دانم چه نامي دارد دلم را پر مي کند. مثل همان روز اول که چشمم به بسته هاي مجله افتاد گوشه ي محوطه ي چاپخانه ايران چاپ با آن جلد سياه و لوگوي زرد رنگ.

ادامه مطلب

ادامه مطلب

از آنا وانزان، مترجم و ایران‌شناس ایتالیایی، که پنج‌شنبه از دنیا رفت به عنوان زنی عاشق ایران یاد می‌شود.

ادامه مطلب

کاظم سادات اشکوری شاعر یادداشتی در اختیار ایبنا قرار داده و نوشته است: «درباره کتاب و آنچه مربوط به آن است حرف‌ها می توان زد، از جمله درباره ویرایش و پژوهش»

ادامه مطلب

قديم ترها هروقت مادرم خاطره اي تعريف مي کرد از گذشته ها و مي گفت: «اون وقت ها که همه جا تلفن نداشت، اون وقت ها که همه ماشين نداشتن…» فکر مي کردم چه زمان دوري بوده، مگر زندگي بدون تلفن قابل تصور است! و يا مثلا شهري که فقط حدود دو هزار تا ماشين شخصي در آن باشد و… غافل از اين که خودم فرزند دوراني خواهم بود که از يک دهه تا دهه ي بعداش من و جهاني که در آن هستم به اندازه ي يک قرن دگرگون مي شود و راهي صدساله را در پنج سال طي مي کنند.

ادامه مطلب

شما مردم را وا مي داشتيد که فکر کنند

و اين گناهي است که در اين جا هرگز نمي‌بخشند.(۱)

هوشنگ اعلم، سردبیر، یادداشت: بيست و يک سال شد. هر سال اولين ماه زمستان که مي رسد پيش از پايان اولين ده روزش يک سال اضافه مي شود بر سال هايي که ما اين جا در آستانه ي اين درِ نيم گشوده به سوي روشنايي ايستاده ايم و پشت در، آن جا که درون است. اتاقي يا اتاقکي يا سرايي خرد، هرچه بگويي. چراغي سوسو مي زند نمه نوري در تاريکي و ما ايستاده ايم در آستانه ي در به خوشامد آنان که شعله اي مي جويند آنان که خادمان روشنايي اند.

ادامه مطلب

یادداشت، ندا عابد: «اين  مردم حافظه ي تاريخي ندارند». بارها و بارها اين کلام را درباره‌ي مردم اين سرزمين شنيده‌ايم. به خصوص زمان‌هايي که يک اشتباه تاريخي را براي چندمين بار تکرار مي‌کنيم. مثلا به کشوري که همواره در بزنگاه‌هاي تاريخي به ما پشت کرده براي چندين بار اعتماد مي‌کنيم و … اما جالب اين‌جاست که همين مردمي که از  گذشته‌هاي خود درس نمي‌گيرند، همواره و در حد افراط و در حد دلزدگي غرق در نوستالژي‌هاي دم دستي‌اند، حتي زماني که حال و روزمان از گذشته بهتر هم بوده باز هم افسوس‌خوران براي گذشته‌ي از دست رفته و حياط مادربزرگ و لحاف کرسي دلتنگي مي‌کنيم.

ادامه مطلب

علی رهبری، هوشنگ ظریف را چنین توصیف می‌کند: او الگو و نمونه‌ بود؛ یک هنرمند بزرگ، بااخلاق، بااستعداد و از نظر انسانی و اخلاقی در موسیقی ایران بسیار تمیز بود.

ادامه مطلب

پروانه کاوسی- سال هاست که در پی به وجود آمدن طبقه ای از نوکیسه ها و گسترش فاصله ی طبقاتی و تفاوت نوع زندگی اقلیتی نشسته در طبقات بالای جامعه با طبقات فرودست پدیده ای شکل گرفته است که می توان آن را «لاکچریزم مبتذل» نامید. کسانی با عنوان «آقازاده» مورد هجوم اعتراضی اکثریت مردم جامعه که خود را مالباختگان در مقابل «مال برها» احساس می کنند قرار گرفته اند. آقازاده ها درواقع فرزندان پدران و مادرانی هستند که با سوءاستفاده از مقام و موقعیت خود و برخورداری از رانت های خاص معمولا از پایین ترین طبقات اجتماعی بدون طی کردن مراحلی که در یک جامعه ی سالم از نظر اقتصادی برای پیشرفت و ترقی لازم است و اکثرا بدون داشتن تخصص ارزشمند یک شبه به ثروت های بادآورده رسیده اند.

ثروتی که مصرف کننده ی واقعی آن فرزندان این نوکیسه ها هستند. فرزندانی که از دوره ی کودکی و نوجوانی ثروتی انباشته در اختیارشان بوده و در ناز و نعمت غوطه ور بوده اند و مهم ترین چیزی که آموخته اند و از نظر آن ها معنا دارد استفاده از این ثروت های انباشته برای کسب انواع لذت هاست.

ادامه مطلب