وب سایت مجله آزما |AzmaOnline.Com

پروانه کاوسی- سال هاست که در پی به وجود آمدن طبقه ای از نوکیسه ها و گسترش فاصله ی طبقاتی و تفاوت نوع زندگی اقلیتی نشسته در طبقات بالای جامعه با طبقات فرودست پدیده ای شکل گرفته است که می توان آن را «لاکچریزم مبتذل» نامید. کسانی با عنوان «آقازاده» مورد هجوم اعتراضی اکثریت مردم جامعه که خود را مالباختگان در مقابل «مال برها» احساس می کنند قرار گرفته اند. آقازاده ها درواقع فرزندان پدران و مادرانی هستند که با سوءاستفاده از مقام و موقعیت خود و برخورداری از رانت های خاص معمولا از پایین ترین طبقات اجتماعی بدون طی کردن مراحلی که در یک جامعه ی سالم از نظر اقتصادی برای پیشرفت و ترقی لازم است و اکثرا بدون داشتن تخصص ارزشمند یک شبه به ثروت های بادآورده رسیده اند.

ثروتی که مصرف کننده ی واقعی آن فرزندان این نوکیسه ها هستند. فرزندانی که از دوره ی کودکی و نوجوانی ثروتی انباشته در اختیارشان بوده و در ناز و نعمت غوطه ور بوده اند و مهم ترین چیزی که آموخته اند و از نظر آن ها معنا دارد استفاده از این ثروت های انباشته برای کسب انواع لذت هاست.

ادامه مطلب

حسین علیزاده (نوازنده و آهنگساز) به وقایع اخیر و سانحه سقوط هواپیمای اوکراینی واکنش نشان داد و از بروز این حادثه اظهار تاسف کرد.

ادامه مطلب

علی مؤذنی کاهش تیراژ کتاب، تفننی‌نویسی و ممیزی کتاب را از جمله دلایل جوان‌مرگی در ادبیات می‌داند.

ادامه مطلب

یادداشت فریندخت زاهدی در شماره ۷۳ آزما: از جمله مهم‌ترين نمايشنامه‌هاي واقع‌گراي ايراني آثار اكبر رادي است كه در ميانه ی سده بيستم نوشته شد و نشانه آن بود كه او و ديگر نمايشنامه‌نويسان با گوشه چشمي به تحولات نوين اروپا در درام، به خصوص درام ايبسن، سبك خاص خود را ابداع كردند. پيامدهاي استقبال گسترده از آثار رادي در مدتي كوتاه اين بود كه نمايشنامه‌نويسان ايراني تمايل داشتند تئاتر نوين را در چارچوب بسته‌اي ببينند كه در آن فرد در اوضاع متغير پديده‌اي مقيد به برخي اعتقادهاي اجتماعي و روان‌شناختي شمرده مي‌شد. وقتي حالات بيروني عواطف انساني رفته رفته در نمايش‌نامه نويسي اوليه كنار گذاشته شد و تنش‌هاي دروني ناشي از تأثيرات آشكار جاي آن را گرفت. توجه به خويشتن اولويت اول شد. سعي بر اين بود كه فرد با حفظ فاصله، با ديگران فرق داشته باشد و در عين حال از روابط با خانواده و جامعه نيز برخوردار باشد. نمايشنامه‌نويسان در سراسر اين دوره، كار نوشتن را شتابزده پي گرفتند، نه تنها در چارچوب نماياندن زنده‌گي رواني شخصيت‌ها، كه نقطه عطفي در ادبيات نمايشي بود، بلكه از نظر بررسي ارتباط ميان فرد و محيط اجتماعي او كه با پرداختي نو در فضاسازي نمايشي همراه بود. واقعيتي كه بر تغيير در ديدگاه انسان از روزگار ايبسن اشاره مي‌كند.

ادامه مطلب

ندا عابد، یادداشت شماره ۱۱۴ مجله آزما: همين پنچ‌شنبه پيش بود که قرار گذاشتيم با يونس تراکمه، هوشنگ اعلم و اسدالله امرايي از دفتر مجله براي ديدارش به بيمارستان برويم.

ته دلم نمي‌خواستم بيمار و خسته ببينمش و شايد به همين دليل وقتي شرايطي که پيش آمد مانع از رفتن شد هم خوشحال شدم و هم ناراحت …

ادامه مطلب

یادداشت هوشنگ اعلم، سردبیر مجله آزما به مناسبت درگذشت ابواحسن نجفی در شماره ۱۱۴ آزما، بهمن ۱۳۹۴: روز جمعه دوم بهمن ماه ۱۳۹۴ جامعه فرهنگي ايران ابوالحسن نجفي را از دست داد. فرهيخته مردي که رفتن‌اش نه فقط جامعه فرهنگي، که کليت فرهنگ و تلاشگران عرصه فرهنگ معاصر را با ضايعه‌اي روبرو کرد ضايعه اي که بي‌ترديد زخم برجاي مانده از آن تا ساليان ناپيدا التيام نخواهد يافت زخمي که عمق و وسعت آن زماني به درستي ديده خواهد شد که دريابيم جاي خالي او به سادگي پر نمي‌شود. چنان که جاي خالي شماري ديگر از چهره‌هاي درخشان فرهنگي که در اين سال‌ها و سال‌هاي پيش‌تر رفتند هنوز و همچنان خالي مانده است.

ادامه مطلب

یادداشت یونس تراکمه در شماره ۱۰۴ مجله آزما، مرداد ۱۳۹۳ با عنوان «نهایت تغزل، نهایت تعهد».

ادامه مطلب

یادداشت: چند دهه‌اي است که کار فرهنگ بيش و کم به خنس خورده است و به تعلل و تعطيل گذشته. کنشگران فرهنگي از نويسنده و شاعر و روزنامه‌نگار تا موسيقي‌دان و فيلم‌ساز و ياران صحنه، همه خو کرده‌اند.

به کژدار و مريز از سر اجبار و سرگردان در اين تعطيل و تعلل ياس‌آور پس در غيبت انديشه و انديشه‌ورزي «که نخبه کار، توليد گران واقعي فرهنگ است» مردم هم در خواب قيلوله، هر سنگ‌ريزه‌ي رنگين مبتذل را، مرواريد غلطان و گوهر ناياب گرفته‌اند،

چنان که دخترکان شهر، بدل ساخته‌هاي زينتي را به پندار جواهر، بر دست و گوش و گردن خود مي‌آويزند. در اين اوضاع و احوال است که باران رحمت هم مي‌بارد و تحريم‌ها از يک سو و طرح‌هاي نبوغ‌آساي نابغه‌گان هم‌وند،

از سوي ديگر، کاغذ را که اصلي‌ترين نياز اهل و عرصه فرهنگ است به زعفران قاينات و فيروزه‌ي نيشابور و عقيق يماني تبديل مي‌کند و اين يعني قرائت الف و لام الحمد بر بالين فرهنگ محتضر.

و کتاب‌هاي درسي مدرسه و دانشگاه شايد، مقدمه‌ي رجعتي ديگر به آن قديم نديم و روزگاري که لابد مشق آيات و ادعيه بر سنگ صيقل يافته مي‌نوشتند و باز مي‌شستند و باز مي‌نوشتند تا آراسته شوند به زيور علم!

ادامه مطلب

نویسنده :اعلم، هوشنگ؛

خرداد ۱۳۹۸- شماره ۱۳۸ ‏(۲ صفحه – از ۶ تا ۷)

چند دهه‌اي است که کار فرهنگ بيش و کم به خنس خورده است و به تعلل و تعطيل گذشته. کنشگران فرهنگي از نويسنده و شاعر و روزنامه‌نگار تا موسيقي‌دان و فيلم‌ساز و ياران صحنه، همه خو کرده‌اند به کژدار و مريز از سر اجبار و سرگردان در اين تعطيل و تعلل ياس‌آور پس در غيبت انديشه و انديشه‌ورزي «که نخبه کار، توليد گران واقعي فرهنگ است» مردم هم در خواب قيلوله، هر سنگ‌ريزه‌ي رنگين مبتذل را، مرواريد غلطان و گوهر ناياب گرفته‌اند، چنان که دخترکان شهر، بدل ساخته‌هاي زينتي را به پندار جواهر، بر دست و گوش و گردن خود مي‌آويزند.

ادامه مطلب

نویسنده : عابد، ندا؛

خرداد ۱۳۹۸ – شماره ۱۳۸ ‏(۱ صفحه – از ۸ تا ۸)

مطبوعات تحليلي و تخصصي حافظه‌ي تاريخي و مکتوب ما هستند و تحليل‌گر اوضاع زمانه‌اي که در آن زندگي مي‌کنيم و باز هم مثل هميشه تاريخ خام‌دستانه و خام‌انديشانه منافع کوتاه مدتمان را بر منافع بلند مدت ترجيح مي‌دهيم. باز هم غافليم از آن نقشه‌اي که برايمان کشيده‌اند. اين‌‌که همه‌ي داشته‌هايمان در فضاي مجازي که سر و ته‌اش معلوم نيست و سرورهاي مادرش در کشورهاي ديگر هستند ثبت و ضبط بشود و بشويم ملتي بدون پشتوانه‌ي مطبوعاتي، مکتوب و مضبوط.

ادامه مطلب