در شانزدهمین سالمرگ کورت ونهگات نگاهی به جهان طنزآمیز و تلخ او
مراقب آنچه تظاهر میکنیم، باشیم
پژمان سلطانی/ روزنامهنگار
(شماره ۱۷۵)
« و جايي بهار شد. معدن اجساد را بستند . سربازان همه براي جنگ با روسها از آنجا رفتند به مناطق حومه؛ زنان و کودکان دست به کندن سنگر زدند. بيلي و ديگران را در اصطبل، در حومهي شهر زنداني کردند. بعد يک روز صبح از خواب بيدار شدند و ديدند درِ اصطبل قفل نيست. جنگ جهاني دوم در اروپا تمام شده بود»۱
جهان «کورت وُنهگات جونيور»، نويسندهي آمريکايي ( ۱۱ نوامبر ۱۹۲۲- ۱۱ آوريل ۲۰۰۷) آميختهاي از طنز سياه و نگاهي علمي- تخيلي به موضوعات، از سادهترين تا پيچيدهترين آنهاست. اگرچه ونهگات آثار بيشماري دارد اما سه اثر «سلاخخانه شماره پنج/ ۱۹۶۹»، « گهواره گربه/۱۹۶۳» و صبحانه قهرمانان / ۱۹۷۳ » از شاخصترين آثار او هستند.
ونهگات در طول عمر خود بارها دست به خودکشي زد که همهي آنها ناموفق بود. اين نويسنده دليل خودکشيهاي مکرر خود را حضور در کشتار درسدن در جنگ جهاني دوم عنوان کرده و از زندان آن بهعنوان «قفسهي گوشت کشتارگاهي» ياد ميکند. ونهگات در تاريخ ۱۱ آوريل ۲۰۰۷ به مرگ خودخواسته در منزل شخصي خود بهدليل سقوط و صدمهي ناشي از آن، جان سپرد. يازدهم آوريل امسال ( ۲۰۲۳ ميلادي)، شانزدهمين سال درگذشت اوست که به همين مناسبت، نگاهي داريم به فرازهايي از زندگي او.