هوشنگ اعلم، یادداشت: تهران شهر عجیبی است. شهری که براساس سجل تاریخیاش دهی در شمال ری بوده است. دهی ویرانه که مردمانش در بیغولههایی غار مانند زندگی میکردند و به روایتی ریزهخوار سفره مردمان دیگر دهات و شهرها بودند و چپاولگر داشتههای دیگران. اینکه این روایت تا چه حد درست باشد یا نباشد، در اینکه تهران دهی بوده است در اطراف ری که شهریآباد بوده و صاحب شوکت و نام چیزی از ارزش تهران به عنوان شهری که در پانصد سال اخیر پاگرفت و شد شهری بزرگ و رسید به پایتختی ایران و جایگزین ری و تیسفون و به عنوان پایتخت نمی-کاهد. اینکه چرا تهران از زمان صفویه به عنوان منطقهای پراهمیت مورد توجه قرار گرفت و شاه طهماسب آن را به عنوان منطقهای که از نظر نظامی حایز اهمیت بود.